Op pad met Nelson Perez, klimaatadviseur
We maken een reis door de ‘plastic zee’ van Almeria via Nijar naar El Ejido, waar in de foliekassen steeds vaker wordt gewerkt met de klimaatschermen van Svensson.
24H op zijn Spaans
08.23 uur
De dag begint vroeg en zal voor Nelson laat eindigen. Vanuit zijn woonplaats Almeria in Zuid-Spanje gaat de eerste afspraak in noordoostelijke richting naar Nijar. De avond ervoor heeft hij de afspraken van deze dag voorbereid en de ritten in zijn planner gezet. Het zijn telers die al schermen van Svensson gebruiken, maar overwegen te gaan uitbreiden. Gedurende de rit ligt de Middellandse Zee rechts, maar is deze door de enorme kassencomplexen langs de weg nauwelijks nog te zien. Nelson spreekt over een ‘plastic zee’, omdat er - in tegenstelling tot Nederland - bijna geen kascomplex van glas is. Alles is plastic. Het kasgebied aan deze zuidelijke kust, met plaatsen als Nijar, Almeria en Murcia heeft een grootte van meer dan 31.600 ha, en is daarmee volgens Nelson het grootste aaneengesloten kassen gebied van Europa, misschien wel van de wereld. “Jaarlijks komt er zo’n 300 tot 400 ha bij.”
08.50 uur
Met een sierlijke zwaai rijdt Nelson de parkeerplaats op van Semillero Laimund. In het complex van 8 ha, waarvan 4 ha nieuwbouw, worden jonge planten als Dipladenia opgekweekt voor de export, maar op een ander perceel teelt men ook cherrytomaten. Technisch directeur Guillermo Murcia wijst, als hij met Nelson naar het nieuwe gedeelte loopt, naar de klimaatschermen (Harmony) onder de gebogen diffuse plastic daken. Zij zorgen voor een optimale verstrooiing van het licht. De mannen praten hard, omdat de sterke wind ervoor zorgt dat het plastic langs de kanten staat de klapperen. Murcia levert zijn planten aan telers in Duitsland, Frankrijk, Denemarken en Oostenrijk. “Dankzij de combinatie van een klimaatscherm en een diffuus dek hoeven we niet te kalken – el blanqueo - en dringt het licht veel beter door tot onderin het gewas. Het resultaat is een hogere opbrengst (+20%/red.) van ook nog eens een betere kwaliteit.” Onderwijl neemt stagiair Juan José Castillo in zijn beste Nederlands deel aan het gesprek. Hij heeft HAS Hogeschool in Den Bosch gedaan en maakt in Spanje de rest van zijn opleiding af. Juan José vertelt dat de nieuwbouw is gerealiseerd door de Spaanse bouwer Ininsa. Nederlandse kassenbouwers hebben in dit gebied nauwelijks een positie.
10.08 uur
Na een snelle kop koffie uit de automaat stuurt Nelson zijn auto richting El Ejido voor een bezoek aan Semilleros Natural Green. Het is eigenlijk weer terug naar Almeria om daarna aan de westelijke kant van wat de Spanjaarden hun tomatenhoofdstad noemen, afspraken te hebben. “Op zo’n dag als vandaag moet ik honderden kilometers rijden, zo immens groot is het gebied. Het is echt niet te vergelijken met het Westland”, zegt hij met een brede glimlach. “Volgende week gaat het richting Portugal en dan doe ik gelijk op de rit daarheen een paar Spaanse telers aan.”
10.43 uur
Miguel Ángel Zorrilla, eigenaar van Semilleros Natural Green, klopt Nelson op de schouders. Ze praten eerst even over brancheorganisatie Asehor waar Zorrilla president van is. Net als Semilleros zijn er vijftig kwekerijen uit Andalusië bij aangesloten. “Het doel van Asehor is het uitwisselen van kennis en ervaringen”, vertelt Miguel Ángel. Zo zal hij aan de leden het resultaat vertellen van Econet. Het ventilatiedoek van Svensson houdt schadelijke insecten, zoals trips, buiten de kas. “Het is het eerste seizoen dat we Econet gebruiken”, vertelt Miguel als Nelson naar de eerste ervaringen vraagt. Voor ventilatie en koeling staat een aantal ramen in de kassen altijd open. “In heel Spanje is trips een probleem. Met deze fijne ‘vitrage’ trachten we dit schadelijke insect buiten te houden. Ik kan nu al constateren dat de kas schoner is.” Vanaf een app op zijn mobiele telefoon bedient Miguel Ángel niet alleen de ramen, maar ook een Harmony klimaatscherm voor een betere verspreiding van het licht. Onderwijl daalt de temperatuur een beetje als twee grote vernevelaars over de plantjes rijden. De waternevel met voedingsstoffen maakt een ruisend geluid.
Econet van Svensson houdt schadelijke insecten, zoals trips, buiten de kas. “Ik kan nu al constateren dat de kas schoner is.”
12.10 uur
In strak tempo gaat het nu richting de derde afspraak, Technobioplant, net als Semilleros ook gelegen in El Ejido. Nelson Perez vertelt dat hij voor 12.00/13.00 uur zijn ochtend afspraken heeft en dan ergens eten en koelte opzoekt. “Met temperaturen van rond de 40 graden Celsius werkt niemand meer. Wij nemen dan een siësta.” Fernando de la Torre, eigenaar van deze kwekerij, gaat voor richting Eco 3, de nieuwste kas. Je ruikt de zalige lucht van lycopeen. Het gaat langs een aparte ruimte waar dames geduldig met een vlijmscherp mesje aan het enten zijn. Met een plastic klemmetje zet de dame de ent vast aan de onderstam. Vervolgens staat het jonge plantje 20 tot 25 dagen in een kleine plastic tunnel met een hoge luchtvochtigheid om het vasculaire systeem weer op gang te brengen. Na die periode gaat het plantje naar bijvoorbeeld Eco-kas 3. Fernando vertelt dat in zijn kassen alles eco plaatsvindt, ook de bestrijding. Hij wijst naar een grassoort die langs de randen staat. Hierin leven beestjes die bijvoorbeeld trips opeten. “De reden is dat steeds meer Europese consumenten bioproducten willen en ik geloof dat dit de enig juiste manier is.” In Eco 3 staan jonge tomaten-, paprika- en komkommerplanten die uiteindelijk naar telers gaan. Alvorens Nelson vertrekt laat Fernando hem piepkleine tomaten proeven die onder de naam BioSwiss naar Zwitserland gaan. Het is een tomatenplant in pot voor op de keukentafel bij de consument. De ochtend zit erop en Nelson bezoekt een vast restaurant langs de rijksweg. Gelukkig is niet alles gedurende de rit van plastic. Op de hellingen ziet Nelson ook sinaasappelbomen. Hij groet de bediening en grapt wat. Het wordt een stevig driegangenmaal, want zijn avondeten is pas rond de klok van 21.30 uur. “Als ik vanavond thuiskom, ga ik eten. De reportage voor het hoofdkantoor in Hellevoetsluis maak ik de volgende ochtend.”
In de kassen van Fernando vindt alles eco plaats, ook de bestrijding. “De reden is dat steeds meer Europese consumenten bioproducten willen en ik geloof dat dit de enig juiste manier is.”
16.50 uur
De laatste afspraak is bij Looije OPFH in Águilas. Daarvoor heeft hij na de lunch bijna een uur gereden. De Spaanse tomatenteler heeft dan wel Nederlandse eigenaren, maar het is de Spaanse Rebeca Gallar, directeur techniek, die Nelson opvangt. De twee kennen elkaar goed, omdat Looije de komende jaren in een aantal stappen aan het groeien is naar 18 ha. Hoe Nederlands is deze teler van tomaten? Rebecca wijst naar dozen van Koppert voor de ‘beestjes’, maar verder is het een geheel Spaans bedrijf.
19.12 uur
Het gaat schemeren en de temperatuur is aanmerkelijk gedaald als Nelson de tolweg oprijdt richting huis. Dat wordt laat eten, conform de Spaanse levensstijl. Hij vertelt onderwijl dat (af)schermen in Spanje in vergelijking met Nederland nog in de kinderschoenen staat. “Mijn werk is ook om veel presentaties te geven aan telers over het nut van schermen. Daarnaast doen we samen met IFAPA, het onderzoekscentrum voor telers in Andalusië, teeltproeven waarin klimaatschermen van Svensson een rol spelen.”
Het kasgebied aan deze zuidelijke kust van Spanje is volgens Nelson het grootste aaneengesloten kassen gebied van Europa, misschien wel van de wereld.
